Dag 6: 4 mei 2013

Felix dag 6

Met veel zin begon ik aan deze dag. We reisden in de ochtend naar het platteland af om een bonenplantage te bezoeken. Heel voorspoedig verliep de reis niet, onderweg kregen we namelijk een lekke band. Zes blanken in een busje langs de weg is in Kenia al snel een toeristische attractie. We kregen onmiddellijk veel bekijks van de lokale bevolking. Met wat vloeken op de krik hadden we al snel de band verwisseld. Met veel vertrouwen ging ik niet verder, de reserveband was namelijk in zeer slechte staat. Het deed me direct denken aan een documentaire van de vpro over versleten banden uit Nederland die geëxporteerd worden naar Afrika. Van de andere kant moet je daar hier niet te veel bij stilstaan; alles met een motor en wielen rijdt hier over de weg. Je bent al blij wanneer je je gemotoriseerd kunt bewegen.

Eenmaal aangekomen op het platteland kregen we een rondleiding op een bonenplantage. Met veel creativiteit werd de irrigatie van de gewassen geregeld. Elke akkerbouwboer in Kenia heeft een paar koeien voor de bemesting van het land en melk voor eigen gebruik. Het viel me op dat de mensen op het platteland vriendelijker waren dan in de stad. Men bekeek ons in eerste instantie met enige schuwheid maar de mensen waren zeer warm en open.

Na de bonenplantage zijn we naar een rijstplantage gereden. Het is sneu dat kenia tamelijk veel rijst exporteert terwijl de eigen mensen onvoldoende te eten hebben. Van de andere kant zorgt de export weer voor het nodige investeringskapitaal, vertelde onze gids. Het oogsten van de rijst is gevaarlijk werk waarvoor vaak kinderen worden ingezet. Door hun kleine voetjes vertrappen zij de plantjes niet, de rijstvelden zitten echter vol met bloedzuigers, slangen en ander ongedierte.

Vervolgens bezochten we een installatie die water aftakte van een rivier naar de rijstplantages. Rondom de installatie zwommen veel kinderen. We werden onthaald door het luidkeels geroep van 'mzungu'! (blanke). De installatie was twintig jaar geleden door de Japanse overheid gebouwd. Helaas voor veel omliggende dorpen is de waterweg nooit helemaal afgemaakt.

's Avonds hadden we afgesproken met David, de directeur van de bonenfabriek en zijn vrouw Cleopatra. Hij trakteerde ons op een maaltijd in een Italiaans restaurant. Het is vreemd om te zien dat elke publieke plaats, zoals restaurants en en winkelcentra afgeschermd zijn met hekken, beveiliging en camera's. Je voelt je nooit helemaal vrij want 's avonds over straat lopen hoort er hier niet bij.

Na het etentje hebben we nog twee dancings bezocht. De eerste was zeer Westers georiënteerd gezien het aantal blanken, de tweede was echt voor de lokale bevolking en erg leuk. De avond eindigde iets later dan gepland maar het was zeer gezellig. David bedankt!

Groeten, Felix