Dag 10: 8 mei 2013

Laura dag 10: Bezoek aan Makini Secondary School

Na vele drukke en lange dagen kwam het iedereen wel goed uit dat de planning pas rond half twee begon, die extra uren slaap waren van harte welkom! 

Als eerst zijn we met onze trouwe chauffeur Amos naar het hoofdkantoor van Dance4life Kenia gegaan om daar, naast Walter, Edwin en Steven, ook andere leden van Dance4life Kenia te ontmoeten. Gesprekken voeren met deze mensen blijft boeiend en interessant, al krijg je tijdens die gesprekken soms het gevoel dat de problemen alleen maar groter worden des te meer je erover te weten komt, toch blijven zij zo ontzettend positief en vastberaden. 
Snel moesten we door naar Makini Secondary School om daar ons scholenprogramma voor te zetten. Onderweg bespraken we wat we precies wilde gaan doen en vooral welke opbouw in ons programma het beste was. Op de vorige

scholen hebben we het allemaal een beetje op ons af laten komen aangezien we voor het eerst met Dance4life Kenia meeliepen en veel in het Kiswahili besproken werd: wat in tegenstelling met de beweringen dat het heel makkelijk zou zijn, toch heel moeilijk te begrijpen is. Eenmaal aangekomen op de school, staan we versteld van de grote van de school en de luxefaciliteiten die er zijn. De school staat dan ook in een luxere buurt. 

Vervolg Felix:

Na een uurtje wachten werden we naar een grote ruimte geleid waar we de leerlingen zouden ontmoeten. We hadden diverse activiteiten bedacht waaronder een ice-breaker (voorstelrondje), een presentatie over Nederland, een hiv-voorlichtingsspelletje en een debat over hiv. Toen de leerlingen eenmaal binnendruppelden bleek de groep veel groter te zijn dan van tevoren gedacht. Het bleek dat de schoolleider te veel leerlingen had opgedragen naar de bijeenkomst te komen. Het ontaarde in een lichte chaos. De akoestiek van de ruimte was zeer slecht en de groep was niet stil te krijgen. Het voelde als mijn eerste dag in het onderwijs. Na diverse improvisaties, om leerlingen toch met elkaar in gesprek te krijgen, hebben we de bijeenkomst uiteindelijk stilgelegd. De meeste leerlingen liepen daarna de zaal uit. Gelukkig bleef er een groep van 15 leerlingen waarmee we wel ervaringen konden uitwisselen en over de hiv-problematiek in Kenia konden spreken. Het programma dat we in petto hadden hebben we echter niet meer kunnen uitvoeren. Morgen hopelijk beter!

We hebben de werkdag afgesloten op het kantoor van de schoolleider; een zeer vriendelijke vrouw die ons trakteerde op een kopje thee annex warme melk of suikerwater met een broodje. 

Het was uiteindelijk een uur of tien voordat we weer in de richting van het kamp terug konden gaan. We hebben snel een pizza gegeten en ons bed opgezocht. 

Met vriendelijke groeten,